ANNALINE INTERIOR DESIGN: Pasy, paski, paseczki...

Moi przyjaciele, wiedzą, że kocham pasiaste wzory! Lubię je stosować do swoich projektów, ponieważ są zabawne, zalotne i radykalne, ale równocześnie wnoszą porządek do wnętrz. Pasy fascynują mnie od dawna, dlatego jeśli tylko mogę to przy projektowaniu po nie sięgam. Nie jestem w tym osamotniona, gdyż od wieków pasy są jednymi z najbardziej znanych wzorów stosowanych w dekoracji domów i tekstyliów. Są one tak popularne, że niedawno została wydana poświęcona im książka pod tytułem „The Devil’s Cloth, A History of Stripes” (tł. autora „Tkaniny diabła; Historia pasków”) autorstwa Michela Pastoureau. Chociaż książka ta bardziej skupia się na świecie mody odzieżowej, popularność wzorów pasiastych w dekorowaniu mieszkań zbiega się z pomysłami w salonach mody. Z nadejściem lata, pasiaste wzory pojawiają się wszędzie, od poduszek na ekskluzywnych jachtach i ogrodowych krzesłach do parasolek na plażach i przy lokalnych kawiarniach i na plażach, dlatego przyglądnijmy się im bliżej.

Nie wiemy dokładnie kiedy po raz pierwszy użyto tkaninę w pasy do dekoracji wnętrz, ale istnieje mnóstwo ciekawych informacji na temat pasiastej odzieży. W czasach Średniowiecza i aż do XV wieku, tylko więźniowie, klauni, prostytutki, kaci i wszystkie inne dusze potępione były zmuszone nosić pasiaste ubrania, stąd wzór ten kojarzył się ze złem. W XVI i XVII wieku sytuacja powoli ulegała zmianie, ponieważ pasy były coraz częściej używane na mundury wojskowe. Jednak dopiero pod koniec XVIII wieku wraz z nadejściem Amerykańskiej i Francuskiej Rewolucji wzór ten został całkowicie zrehabilitowany, ponieważ pasiaste flagi tych obu krajów, stały się symbolem rewolucji i romantycznych zmian.

Mundury wojskowe z XVI i XVII wieku

Moda na tkaniny w pasy do dekoracji wnętrz, przypada więc na początek XIX wieku, kiedy to rządy we Francji objął Napoleon Bonaparte. Warto jednak zauważyć, że przyjęły się jedynie pasy dość wąskie i wertykalne. Obijano takimi pasiastymi materiałami, zwykle z jedwabiu, krzesła i kanapy oraz zdobiono nimi ściany. Dopiero od 1846 roku, kiedy królowa Wiktoria ubrała swojego czteroletniego synka Alberta Edwarda na przejażdżkę królewskim jachtem w pasiasty mundur żeglarski, popularność tkanin w poziome pasy wzrosła . W tym też czasie ówczesni pływacy zaadoptowali te wzory do swoich kostiumów i do dnia dzisiejszego granatowo-białe pasy kojarzone są z wodą, plażą i nadbrzeżnymi domami wypoczynkowymi. Ten nurt nieformalno-wypoczynkowy wywindowała do wyższych sfer francuska projektantka mody Coco Chanel, która w 1917 roku zainspirowana mundurami marynarki wojennej, zaprojektowała wygodną pasiasto-żeglarską kolekcję dla dam.

Meble w stylu empire z typowymi dla niego pasiastymi tkaninami

Tkanina w pasy zastosowana na łóżkowym baldachimie w sypialni Napoleona III w Luwrze, we Francji

Pasiaste stroje kąpielowe dominowały plaże na przełomie XIX i XX wieku.

+Coco Chanel w zaprojektowanej przez siebie koszulce w bretońskie paski

oraz pasiasta suknia według projektu +GIVENCHY

Od tego czasu horyzontalne paski zdobywały coraz większą popularność nie tylko na plażach, ale w salonach najlepszych rezydencji i hoteli. Czarnobiałe i granatowobiałe pasy są zdecydowanie najbardziej wziętymi kombinacjami kolorystycznymi , ale na inne wielobarwne zestawienia jest również duży popyt. Do dzisiaj tkaniny w pasy są nieprzerwanie stosowane do projektowania wnętrz. Zanim jednak zaczniesz malować ściany w paski lub kupisz pasiastą kanapę polecam kilka zasad, które warto przestrzegać:

1. Przy malowaniu ścian, wybierz pionowe pasy jeśli chcesz optycznie wydłużyć ściany w pomieszczeniu o niskim suficie. Natomiast przy wysokich sufitach, poziome pasy pomogą optycznie obniżyć go, lub w wąskich pomieszczeniach pozwolą je poszerzyć.

Horyzontalne pasy na podłodze i suficie optycznie poszerzają ten wąski korytarz.
Dodatkowo wertykalne pasy na ścianie dają wrażenie wyższego pomieszczenia.

Poziome pasy dają złudzenie szerszych, ale niższych ścian

Pionowe pasy pomagają optycznie pomieszczenio z niskimi sufitami wyglądać na wyższe.

2. Jeśli dekorujesz formalne lub tradycyjne wnętrza, pionowe pasy będą najbardziej odpowiednie. Natomiast horyzontalne pasy doskonale wpasowują się do nowoczesnych pomieszczeń.

3. Pasy można ze sobą mieszać, ale trzeba dobierać do siebie wzory o różnej skali. Na przykład na ścianach sypialni zawieszać tapetę o bardzo szerokich pasach, natomiast na łóżko zakupić pościel w węższe prążki.

4. Pasiaste wzory pasują do każdego stylu, należy jednak dobierać je w odpowiedniej skali, kierunku i kolorystyce. Na przykład, szerokie, ukośne i biało-czarne pasy będą dobrze wyglądać w nowoczesnych mieszkaniach, ale nie nadają się do tradycyjnych pomieszczeń wiktoriańskich.

5. Pasy, dzięki swojej prostocie wnoszą do przestrzeni harmonię i spokój, więc bez wysiłku można połączyć je z innymi geometrycznymi lub kwiatowymi wzorami, należy jednak zastosować je w odmiennych skalach.

6. Szerokie pasy, zarówno wertykalne jak i horyzontalne, są wspaniałym tłem na ścianach, gdzie chcemy wyeksponować kolecję rodzinnych zdjęć lub obrazów. Takie ściany w pomieszczeniu stają się punktem centralnym, więc należy resztę dekoracji i akcesorii ograniczyć do minimum.

7. Pasy nie zawsze muszą dominować. Mogą być zastosowane w bardziej subtelny sposób, jak na przykład na krześle, poduszce, dywanie czy wazonie.

8. Paski na suficie? Jak najbardziej! Malowanie sufitu każdym innym kolorem niż biały zawsze jest wskazane. Natomiast namalowanie śmiałego pasiastego wzoru na suficie to wprowadzenie wyjątkowego i nieoczekiwanego elementu, co na pewno zrobi wrażenie na gościach (tak się dzieje po wizycie w mojej skromnej kuchni z sufitem w szerokie pasy).

9. Monochromatyczne pasy, są klasycznym i bezpiecznym wyborem. Jeśli jednak potrzebujesz bardziej radykalnej zmiany swojego otoczenia śmiało wprowadź więcej kolorów.

10. Pasy użyte na przemian (ang. staggered stripes), które dają niezwykłe wrażenia optyczne, najlepiej nadają się do większych pomieszczeń, ponieważ w takich wnętrzach jest wystarczająco dużo miejsca na zastosowanie przerw w tym wzorze.

11. Pasiasta kanapa automatycznie zwraca uwagę i staje się centralnym punktem przestrzeni. Rozważ jednak zakup takiego mebla w jednolitym kolorze, a jedynie dokup do niego pasiastą dopasowaną narzutę, aby przy zmianie gustu uniknąć kupowania nowej kanapy. Pufa jest mniejszym meblem niż kanapa, stąd bardziej nadaje się na pokrycie pasiastą tkaniną.

12. Poduszki na krzesła i kanapy są doskonałym i tanim sposobem, aby dodać koloru i pasiastego akcentu do pokoju.

W świecie dekoratorskim pasy są niezastąpione. Zdecydowanie jest to wzór, dzięki któremu najłatwiej można osiągnąć szykowne, eleganckie i niepowtarzalne wnętrza. Pasiaste wzory tchną życiem i nadają specyficzny charakter powierzchni, którą pokrywają. Bez względu na to czy wprowadzisz pasy do swojego domu poprzez farby ścienne, tapety, dywany, zasłony, meble, pościel czy grafiki, warto w nie zainwestować, ponieważ nawet niewielkie elementy spowodują radykalne i stylowe zmiany w twoim otoczeniu.

Anna Grochowska NCIDQ, IIDA, LEED AP ID+C

ANNALINE INTERIOR DESIGN LLC

Annaline on Facebook

Annaline's website

annalineid@gmail.com

Co weekend jeden artykuł z mojego blogu jest publikowany
w chicagowskim "Dzienniku Związkowym".

Zainteresowanych zapraszam do polubienia Annaline on Facebook,
gdzie umieszczane są linki do tych artykułów.

Dziękuję z góry za komentarze i uwagi!

Zachęcam do dyskusji.

Linki do kilku innych artykułów z mojego blogu:

1. Fotel adirondack: klasyczny styl amerykańskich mebli ogrodowych.
2. Skórzane meble: luksus czy wygoda?
3. Dywany z naturalnych włókien roślinnych
4. Meble z drewna litego czy fornirowane?
5. Wzory paisley, a aranżacja wnętrz.
6. Projektowanie wnętrz w niebieskim kolorze.
7. Jaka jest różnica pomiędzy dekoratorem a projektantem wnętrz?

8. Kraty, kratki, krateczki...

9. Tekstylia plemion Nawaho, a współczesne wnętrza.

10. Adamaszek to tkanina czy wzór?

11. NeoCon: największe targi dla projektantów wnętrz.

12. "Drzwi otwarte" w Chicago.

Bonus dla dociekliwych:

1. Bretońskie paski (ang. breton stripes) to nazwa białej koszulki w granatowe wąskie horyzontalne paski, która została zaprojektowana i wprowadzana do życia ustawą z 27 marca 1858 roku dla wszystkich marynarzy francuskiej marynarki w Bretanii. Pierwotnie znana jako Mariniere lub Matelot koszulka ta miała 21 pasów, symbolizujące każde ze zwycięstw wojennych Napoleona. Charakterystyczne paski (2cm białe i 1cm granatowe)w razie wypadku były łatwe do zauważenia wśród fal. Paski bretońskie miały skromny początek jako część munduru marynarki wojennej, ale z czasem stały się synonimem bezpretensjonalnego stylu paryskiego. Koszulka ta zawdzięczają swoją popularność głównie Coco Chanel, Andy Warhol, Pablo Picasso, ale też takim gwiazdom Hollywood jak James Dean, Audrey Hepburn, Marilyn Monroe i Brigitte Bardot.

2. Paski regencyjne (ang. regency stripes) to popularny wzór używany na tkaninach i tapetach z początku XIX w Anglii, podczas rządów księcia regenta Jerzego Hanowerskiego. Tkaniny te charakteryzowały się jasnymi i ciemnymi paskami o tej samej szerokości. Nierzadko na co drugim pasku umieszczane były motywy kwiatowo-roślinne. Z powodu pochodzenia tych wzorów z Indii, czasami nazywa się je tygrysimi lub bengalskimi paskami.

3. Paski cukierkowe (ang. candy stripes) są węższe od pasków regencyjnych i zwykle czerwono białe czasami z dodatkami zielonymi lub czerwono-biało-niebieskie. Wzory te naśladują spiralne paski umieszczane na popularnych podczas świąt bożonarodzeniowych amerykańskich cukierkach w kształcie laski (ang. candy cane) oraz na znakach obwieszczających amerykańskie zakłady fryzjerskie (ang. barber’s pole).

Cukierek "Candy cane" i przykłady pasków cukierkowych

Pasiaste znaki zakładów fryzjerskich w USA

4. Paski markizowe (ang. awning stripes) to pasiasty wzór oryginalnie stosowany na markizach sklepowych, stąd ich nazwa. Wzór ten składający się z prostych, jasnych i ciemnych, o tej samej szerokości, pasów. Pasy te są znacznie szersze od regencyjnych.

5. Paski romańskie (ang. roman stripes) wzór z jasnokolorowych pasków o nierównej szerokości.

6. Paski szpilkowe (ang. pinstripes) to wzór składający się z bardzo cienkich pasków. Jest to wzór często wykorzystywany do ubiorów drużyn sportowych, a zwłaszcza bejsbolowych jak Chicago Cubs lub New York Yankees.

7. Ticking (odpowiednik polskiego drelichu lub cwelichu) to angielskie określenie na bawełnianą lub lnianą tkaninę ciasno tkaną, tak aby zapobiec przebijaniu się przez nią pierza, ponieważ była wykorzystywana do pokrywania materacy. Produkowana jest od połowy XVII wieku o różnych wzorach, ale największą popularność zdobyły sobie jej wersje pasiaste. Kolorystyka tych materiałów jest wyciszona, przeważnie o jasnym, neutralnym tle z czarnymi, brązowymi, szarymi, zielonymi lub niebieskimi paskami. Od czasu do czasu można znaleźć tickingi z żółtymi lub czerwonymi paskami. Choć oryginalnie tkaniny te były używane jako podszewki (ang. lining) i do materacy, kołder, narzut i poduszek, dzisiaj znalazły zastosowanie w dekoracji wnętrz jako samodzielny element estetyczny. Współcześni projektanci wnętrz tapicerują tickingami meble, szyją z nich pościel oraz używają ich na zasłony.

8. W początkach XIX wieku szerokie horyzontalne pasy nie były stosowane do wystroju wnętrz. Przypuszczam, że ciągle źle się kojarzyły, gdyż wykorzystywano je do ubrań więziennych (aby utrudnić uciekinierom wtapianie się w tło lub tłumy). Z uwagi na fakt, że pasiaste mundury wojskowe nie pozwalały żołnierzom dobrze ukryć się przed wrogiem, powoli zaczęto wycofywać je z obiegu. W połowie XX wieku pasiaki więzienne również zostały zastąpione innymi uniformami: tym razem o jednolitym pomarańczowym kolorze. Przypuszczam, że stało się to dlatego, że za bardzo kojarzyły się z hitlerowskimi obozami koncentracyjnymi.

9. „Gdzie jest Wally?” (czy znane w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie jako „Gdzie jest Waldo?”) to seria książek w języku angielskim dla dzieci, stworzonych przez ilustratora Martina Handforda. Książki te to seria szczegółowych dwukartkowych ilustracji na wesoło przedstawiających dziesiątki lub setki ludzi zajmujących się różnymi czynnościami. Czytelnicy, a właściwie „oglądacze” tych illustracji są wyzwani przez autora do odnalezienie na nich chłopca, o imieniu Wally, który ukryty jest w grupie. Wally jest rozpoznawalny ponieważ nosi charakterystyczną odzież, a mianowicie czerwono-białą pasiastą koszulę, czerwono-białą czapkę z pomponem i czarne o okrągłych szkłach okulary. Książki o Wallym zainspiroweały znany program telewizyjny, komiks i szereg gier video.