Tuesday, September 30, 2014

Skórzane meble: luksus czy wygoda?

Tak jak kamień, drewno lub wełna, skóra jest produktem naturalnym. Jest ona jednym z najstarszych i najbardziej przydatnych odkryć człowieka. Nasi przodkowie wpierw polowali na dzikie zwierzęta dla jedzenia, a następnie wykorzystywali „odpadki”, a więc skóry, na odzież, obuwie i namioty. Obecnie większość skór pochodzi ze zwierząt hodowlanych i przetwarzane są one głównie na obuwie (mniej więcej 50% wszystkich produkowanych dziś skór), odzież (25%) i meble tapicerskie (15%).



Dlaczego skóra jest tak bardzo popularna? 
Głównie dzięki swojej wytrzymałości i wysokiej odporności na rozciąganie i zginanie. Może ona wchłonąć do 30% wody bez uczucia „bycia mokrą”. Skóra nie tylko pochłania wilgoć, ale może ją oddawać na zewnątrz. Dodatkowe zalety to jej odporność na proces starzenia się i zdolność adaptacji do warunków otoczenia, mianowicie utrzymuje temperaturę panującą w pomieszczeniu. Skóra jest też polecana dla alergików, ponieważ nie pozwala ona na penetrację alergenów znajdujących się w kurzu (także zwierzęcych) oraz nie pochłania dymu papierosowego.

Metka podkreślająca wyrób ze skóry naturalnej  

Ze względu na wytrzymałość oraz komfort i estetykę skóra do tapicerki była wykorzystywana już od wieków. Tak na przykład w Średniowieczu, skórą pokrywano krzesła do jadalni, ponieważ łatwo było utrzymać je w czystości i nie absorbowały one zapachu żywności. W czasach Renesansu, kiedy to hiszpańscy rzemieślnicy ulepszyli technologię tłoczenia, garbowania i malowania skór, zaczęto nimi pokrywać wszystkie rodzaje mebli. Wtedy też rozpowszechniła się moda na wysadzanie wzorów dekoracyjnych przy pomocy gwoździ tapicerskich. Za czasów króla Ludwika XIV (+Louis XIV)  popularność zyskały skóra cielęca i wołowa, natomiast wyrafinowana skóra kozia to był częsty wybór do mebli w stylu Chippendale. Do XVIII wieku proces garbowania (tzn. utrwalania skóry i zabezpieczenia jej przed gniciem) trwał prawie rok. W XIX wieku proces ten został skrócony dzięki zastosowaniu soli chromowanej, która do dzisiaj jest standardem w uzdatnianiu skór. Z rozwojem przemysłu, nowoczesnej technologii i zapotrzebowania narodził się popyt na nowe, cieńsze, miększe i bardziej kolorowe rodzaje skóry.
Garbowanie skóry





Popularność na meble skórzane nie maleje. Skórzane wyposażenie wnętrz cieszy się powodzeniem, ponieważ jest ono nie tylko wytrwałe i łatwe w utrzymaniu, ale również wygodne (łatwo dopasowuje się do ciała). Skóry są też symbolem statusu. Posiadanie obitych skórą mebli było kiedyś wyłącznym przywilejem bogatych. Wzrost podaży oraz zastosowanie nowych, bardziej wydajnych procesów produkcyjnych wpłynęły na zmniejszenie kosztów skóry w ostatnich 10 latach. Ten zaskakująco praktyczny materiał zdobi dzisiejsze sofy w cenach kiedyś zarezerwowanych wyłącznie dla ich winylowych sobowtórów. Niemniej jednak do dzisiaj są one traktowane jako wyznacznik luksusu. 



Jeszcze niedawno, skórzane meble kojarzyły się nam wszystkim z ponadgabarytowymi meblami w tradycyjnym stylu. W większości sklepów w wersji skórzanej można było znaleźć głównie pikowane sofy w stylu „Chesterfields” czy klasyczne fotele do czytania (ang. wingback). Ponadto na rynku dostępne były meble skórzane jedynie w kolorze bordowym, rudym, orzechowym, granatowym i czarnym. W dniu dzisiejszym wszystkie style mebli są tapicerowane skórą i są one dostępne w szerokiej i bardziej odważnej kolorystyce. 
Sofa typu "Chesterfields"
















Fotel biblioteczny (ang. wingback)




Według statystyk od 30% do 50 % wszystkich produkowanych mebli tapicerskich jest pokrytych skórą. Skórzane wykończenia mebli znajdujemy obecnie nie tylko w indywidualncyh mieszkaniach i biurach, ale są one również preferowanym materiałem do samochodów, samolotów i na jachty. Mimo, że popyt na takie umeblowanie nie maleje, nie jest prawdą, że każdy mebel skórzany oznacza zawsze wysoką jakość wykonania. Zazwyczaj cena jest wyznacznikiem, który może świadczyć o klasie wyrobu. Wysoka cena zwykle oznacza wysoką jakość i takie meble powinny być uznane za dobrą inwestycje, a nie zbyteczny koszt.   

Anna Grochowska NCIDQ, IIDA, LEED AP ID+C
ANNALINE INTERIOR DESIGN LLC
+ANNALINE ID 
annalineid@gmail.com

Linki do kilku innych artykułów z mojego blogu:
1. Dekoracyjne skóry z sierścią
2. Czarno-białe trendy w 2014
3. Kolory metaliczne w modzie.
4. Nowy trend: OMBRE (przenikanie)
5. Tekstylia plemion Nawaho, a współczensne wnętrza.

Co weekend jeden artykuł z mojego blogu o interior design jest publikowany w chicagowskim "Dzienniku Związkowym". Zainteresowanych zapraszam do polubienia Annaline on Facebook gdzie są umieszczane linki do tych artykułów.



Dodatkowe wskazówki na użycie mebli skórzanych do wystroju wnętrz:

1. Umiar:
Nie przesadzaj z ilością mebli skórzanych we wnętrzach. Popularne w latach 80-tych zestawy skórzane (sofa, love seat, fotel) powinny zostać w XX wieku. Powtarzanie tego samego stylu 3 razy jest nudne, a „morze skóry” w pomieszczeniu nada jemu odczucie zbytniej oficjalności i zimna. Najlepiej użyć we wnętrzu tylko jeden fotel lub sofę ze skóry w połączeniu z innymi meblami tapicerskimi.



2. Bądź świadom o doskonałych skóropodobnych wyrobach:
Alcantra i Ecoskóra: to imitacje skóry.
Skaj lub Bycast: ich cechą wspólną jest wykończenie powierzchni folią poliuretanową oraz uzyskanie w procesie produkcji tłoczenia powierzchni imitujące każdy radzaj skór naturalnych. 

3. Wybór odpowiedniej skóry na meble:

Kładź nacisk na jakość. Meble skórzne nie są sobie równe. Robiąc zakupy, szukaj skóry licowej (ang. top grain), która pochodzi z zewnętrznej powierzchni skóry. Skóra pochodząca z wewnętrznych powierzchni nazywa się dwoiną (ang. split grain), i dlatego, że jest znacznie słabsza przeznacza się ją na boki i tyły mebli.

4. Kilka głównych kategorii skór używanych do tapicerki:

- Anilina: najbardziej naturalnie wyglądająca skóra o luksusowej miękkości i bogatej kolorystyce. Ten rodzaj skór jest barwiony przeźroczystymi barwnikami więc możemy na nich dostrzec wszystkie naturalne ślady (jak rysy, żyły itp.) Skóry te noszą miano szlachetnych, są delikatne i przyjemne w dotyku i wyłącznie skóry najwyższej klasy, a zatem najdroższe, zalicza się do tej kategorii. Tylko 5% skór anilinowych przeznacza się do tapicerki.
- Semianilina lub Anilina Plus: są farbowane podobnie jak anilina, ale z delikatnym dodatkiem pigmentu, dzięki temu naturalna struktura lica skóry wciąż jest widoczna;
- Skóry pigmentowane: należą do tego rodzju najbardziej popularne w Polsce skóry typu "Madras”. Jest to mniej kosztowna od aniliny skóra tapicerska. Chociaż skóry te są nieco sztywniejsze, są one bardziej odporne na ścieranie i działanie słońca. Pigment dodaje powierzchni licowej zabezpieczenia i nie zawsze jest to złe. Oprócz obniżenia kosztów, takie barwienie zwiększa jednolitość koloru i zapewnia doskonałą odporność na zarysowania i plamy.
- Nubuk i Zamsz (ang. suede): Nubuk, to skóra licowa delikatnie szczotkowana lub szlifowana, aby stworzyć krótką, pluszową warstwę. Nubuk to kuzyn zamszu. Jest on jednak bardziej odporny na uszkodzenia. Obie skóry są miłe w dotyku, ale wrażliwe na słońce i zabrudzenia. Przy ich wyborze radzę skłaniać się ku ciemnym kolorom.


Monday, September 22, 2014

Adamaszek to tkanina czy wzór?

Adamaszek nie jest już tylko do dekorowania wnętrz tradycyjnych i oficjalnych. Ta klasyczna tkanina i jej wzornictwo zostały przeinterpretowane i dopasowane do współczesnego życia. Dzisiaj, jeśli chcemy dodać do naszych wnętrz blasku i przepychu, łączymy trendy nowoczesne ze wzorami tradycyjnymi, a te unowocześnione adamaszki najlepiej się do tego nadają. 

Co to jest Adamaszek i skąd się wziął?

Oryginalnie Adamaszek (ang. Damask) oznacza ozdobną dwustronną monochromatyczną błyszczącą tkaninę jedwabną charakteryzującą się matowym tłem, odróżniającym się od lekko podniesionego błyszczącego wzoru (lub odwrotnie). Znany w świecie od czasów Średniowcza, pochodzi z Chin, ale nazwę swoją uzyskał od Damaszku, miasta w Syrii, które było prężnym ośrodkiem kupieckim przez, które przechodziły karawany z Azji do Europy. Ze względu na wzory, sploty i kolorystykę jest to jedna z najbardziej luksusowych i intrygujących tkanin na świecie. Zatem prawdziwy adamaszek to jednokolorowy materiał z czystego jedwabiu.  Jednakże termin ten jest obecnie powszechnie używany w odniesieniu do stylu tkania, lub wzoru niezależnie od użytego materiału. W konsekwencji w sklepie możemy nabyć adamaszki lniane, bawełniane, wełniane, z tkanin syntetycznych lub po prostu wzory adamaszkowe drukowane na jedostronnych materiałach.

 Typowy jedwabny adamaszek (awers i rewers) Zdj. Anna Grochowska

Standardowe wzory adamaszkowe odzwierciedlają zwykle skomplikowane motywy geometryczne lub botaniczne, choć nierzadko wplecione są w nie wizerunki zwierząt, a nawet proste scenki obyczajowe. Większość wzorów stosowanych do dziś odzwierciedlają szablony stworzone w epoce Renesansu we Włoszech, Hiszpanii i Francji. Przykładem są symetryczne, botaniczne wzory francuskie wykreowane na zamówienie króla Ludwika XVI lub włoskie motywy, z granatem, średniowiecznym „jabłkiem miłości”. Dzisiaj oprócz tkanin i tapet wzory te zaczęto umieszczać na dywanach, a nawet drukować na płytkach cermicznych. Obecnie ich popularność bije też rekordy na wybiegach mody oraz w cukierniach produkujących torty weselne.

1.2.3.
Adamaszek (1) z włoskim motywem granatu, (2) z wizerunkiem małpy (3) z francuskim wzorem botanicznym. Zdj. Anna Grochowska

Wzory adamaszkowe na współczesnych dywanach.

1.2.
Wzór adamaszkowy: (1) wycinany pod mocnym strumieniem wody w marmurze; (2) nadrukowany na powierzchnię płytki ceramicznej. Zdj. Anna Grochowska

Wzory adamaszkowe w świecie mody.

 
Wzory adamszkowe na tortach weselnych.


Tradycyjny adamaszek był jednokolorowy, a jego wzór uwidaczniał się w zależności od odbijającego się światła od nici plecionych w różnym kierunku. Pomimo monochromatycznego charakteru kolorystyka adamszków była różnorodna, od amarantowego, poprzez niebieski i zielony do złotego. Najpopularniejszy jednak był kolor szkarłatny.  Od wieku XVIII zaczęto również tkać adamaszki w wersji dwu- i  wielokolorywej.

Dwukolorowy adamaszek (awers i rewers). Zdj. Anna Grochowska

Monochromatyczne adamaszki z katalogu firmy Pindler & Pindler. Zdj. Anna Grochowska
Wielokolorowa wersja adamaszku; motyw z owocem granatu. Zdj. Anna Grochowska
W dzisiejszych wnętrzach najczęściej spotykamy się z wzorami adamaszkowymi nadrukowanymi na tapetach. Taka tapeta staje się elementem centralnym całego wystroju. W bardziej tradycyjnych lub formalnych pomieszczaniach umieszczamy ją na wszystkich ścianach, jak jest to dość często stosowane w pokojach jadalnych. We wnętrzach współczesnych kładziemy taką tapetę na jednej ze ścian i staramy się umieścić wzór w powiększonej skali. Bestsellerem do takich wnętrz są wzory czarno-białe, jakkolwiek inne odważne kombinacje są też modne. Dodatkowo bardzo popularne są te w kolorach metalicznych (złote, srebrne, czy z brązu).

Przykłady monochromatycznych tapet adamaszkowych. Zdj. Anna Grochowska

Wzór adamaszkowy na tapecie i krzesłach. Zdj. Anna Grochowska
 
Czarno-białe tapety adamaszkowe to obecnie bardzo popularne zestawienie kolorystyczne

 
Inne popularne kolory na tapetach adamaszkowych

Współczesne interpretacje i zastosowanie adamaszku na ścianach.

Adamaszek pochodzi ze świata tkanin i jest on do dzisiaj jednym z najbardziej uznanych materiałów wśród producentów mebli tapicerowanych. Jako element wystroju projektanci używają go praktycznie wszędzie: na krzesłach, fotelach i kanapach, na zasłonach i firankach, na ścianach i sufitach, na pościeli, obrusach, dywanch, ręcznikach, abażurach, a nawet same tkaniny są oprawiane w ramki i wieszane jako obrazy.

 

1.2. 3.
Fotele obite: (1) tradycyjny jedwabnym adamaszkiem, (2) materiałem z nadrukowanym wzorem adamaszkowym (3) współczesnym adamaszkiem welurowym

Krzesła w stylu tradycyjnym obite jedwabnym adamaszkiem. Zdj. Anna Grochowska 
Wzory adamszkowe na zasłonach i firankach.

 
Wzory adamaszkowe na sufitach

Pościel ze wzorem adamaszkowym
Adamaszkowe wzory są bardzo popularne na abażurach.

Obrus adamaszkowy na przyjęciu weselnym

 Skomplikowany wzór adamaszkowy wycinany pod mocnym strumieniem wody w marmurze

Oprawione w ramkę nadruki ze wzorem adamaszkowym

Pomimo swojej długiej historii, adamaszek ciągle urzeka nas swoim wyglądem. Jest on mile widziany zarówno w prostych nowoczesny pomieszczeniach jak i w bardziej tradycyjnych siedzibach projektowanych z dużym rozmachem. Choć dość wysoka cena, za oryginalną jedwaną dwustronną tkaninę, odstrasza wielu od zakupu, to na rynku istnieje wiele jej licznych i bardziej ekonomicznych wersji. Co więcej, istnieją nawet programy komputerowe, które umożliwiają każdemu zaprojektowanie swojej własnej unikalnej wersji wzoru adamaszkowego. Zachęcam do eksperymentowania!

Anna Grochowska NCIDQ, IIDA, LEED AP ID+C
ANNALINE INTERIOR DESIGN LLC
annalineid@gmail.com
+ANNALINE ID 
https://annalineid.blogspot.com/

Co weekend jeden artykuł z mojego blogu o interior design jest publikowany w chicagowskim "Dzienniku Związkowym". Zainteresowanych zapraszam do polubienia Annaline on Facebook gdzie są umieszczane linki do tych artykułów.

Na zdjęciach umieszczonych powyżej ukazanych jest kilka efektownych i uniwersalnych sposobów na użycie adamaszku do wystoju wnętrz. Natomiast poniżej umieściłam kilka dodatkowych wskazówek na zastosowanie tapet o wzorach adamaszkowych we współczesnych wnętrzach:

1. Nie bój się na ścianach wzorów adamaszkowych o dużym kontraście kolorów. Nieoczekiwane kombinacje kolorystyczne nadadzą wnętrzu świeżości i oryginalności. Jeśli jednak kolor ścian jest odważny zachowaj resztę domu i umeblowania w kolorach neutralnych, aby uniknąć przesady.
2. Jeśli w pokoju znajduje się już wiele kolorów i wzorów, to użyj na ścianach „blady” adamaszek o mało kontrastujących kolorach, jak np. biały z kremowym, tak aby nie rywalizował on z innymi elementami.
3. Jeśli jednak przeraża Ciebie zbyt mocny kontrast, zastosuj tapety o delikatnej barwie, ale o wzorze w dużej skali.
4. Nie obawiaj się użyć wzoru adamaszkowego w nieoczekiwanych miejscach, jak np. kuchnia.
5. Adamaszkowe ściany są wspaniałym rozwiązaniem do pomieszczeń, gdzie jest mało mebli jak np. korytarz.
6.  Aby dodać innego koloru w pomieszczeniu, monochromatyczną tapetę kładziemy na ścianie tylko do połowy, a resztę malujemy dodatkowym kolorem, oddzielonym od niej listwą.
7. Szablony malarskie to bardziej ekonomiczny sposób na oryginalne adamaszkowe ściany. Nie tylko są takie szablony tańsze, ale są one też wielokrotnego użytku. Poprzez malowanie wzorów farbą możemy osiągnąć podobny wygląd do tapet, jest to jednak zajęcie czasochłonne i dlatego polecam je jedynie do dekoracji pojedynczych ścian lub mebli.